درک اوتیسم غیرصحیح

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح چتر( پوشاننده) است که برای شناسایی انواع اختلالات عصبی رشدی استفاده می شود. این اختلالات با هم گروه بندی می شوند، زیرا اثرات مشابهی بر توانایی فرد دارند.

بسیاری از افراد اوتیستیک در برقراری ارتباط و گفتار مشکلاتی دارند یا با تأخیر مواجه هستند. برخی از افراد ممکن است حداقل نیاز به حمایت داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به حمایت قابل توجهی نیاز داشته باشند.

برخی از افراد اوتیستیک ممکن است اصلا صحبت نکنند. در واقع، حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به ASD حداقل کلامی هستند (به این معنی که کمتر از ۳۰ کلمه صحبت می کنند) یا اصلا صحبت نمی کنند.

وقتی یک فرد اوتیستیک صحبت نمی کند، به عنوان اوتیسم غیرحرفه ای شناخته می شود. همچنین ممکن است آن را به عنوان اوتیسم غیرکلامی توصیف کنید. با این حال، اصطلاح غیرکلامی کاملاً دقیق نیست، زیرا به معنای “بدون کلمات” است.

حتی اگر یک فرد اوتیستیک صحبت نمی کند، ممکن است از کلمات به روش های دیگری (مانند نوشتن) استفاده کند. آنها همچنین ممکن است کلماتی را که به آنها گفته می شود یا می شنوند درک کنند.

به خواندن ادامه دهید تا در مورد اوتیسم غیرحرفه ای و گزینه هایی برای بهبود ارتباطات بیاموزید.

علائم اوتیسم غیرحرفه ای چیست؟

اولین علامت اوتیسم غیرحرفه ای، ناتوانی در صحبت کردن واضح یا بدون دخالت است.

افراد اوتیستیک ممکن است در صحبت کردن یا ادامه مکالمه با فرد دیگری مشکل داشته باشند، اما کسانی که صحبت نمی کنند اصلا صحبت نمی کنند.

دلایل متعددی برای این امر وجود دارد. ممکن است به این دلیل باشد که آنها آپراکسی گفتار دارند، اختلالی که بر مسیرهای مغزی خاصی تأثیر می گذارد. می تواند در توانایی فرد برای گفتن درست آنچه می خواهد تداخل ایجاد کند.

همچنین ممکن است به این دلیل باشد که آنها مهارت های ارتباط کلامی را توسعه نداده اند. برخی از کودکان ممکن است مهارت های کلامی خود را از دست بدهند، زیرا علائم بیماری بدتر می شود و قابل توجه تر می شود.

برخی از کودکان اوتیستیک نیز ممکن است اکولالیا داشته باشند، که باعث می شود کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار کنند. می تواند ارتباط را دشوار کند.

چه چیزی باعث اوتیسم می شود؟

محققان هنوز نمی دانند چه چیزی باعث اوتیسم می شود. با این حال، آنها درک بهتری از برخی از عواملی که ممکن است نقش داشته باشند، دارند.

سن والدین. کودکانی که از والدین بزرگتر به دنیا می آیند ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به اوتیسم داشته باشند.
قرار گرفتن در معرض قبل از تولد سموم محیطی و قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین در دوران بارداری ممکن است نقش داشته باشد.
سابقه خانوادگی. کودکانی که یکی از اعضای خانواده اوتیستیک دارند بیشتر در معرض ابتلا به اوتیسم هستند.
جهش ها و اختلالات ژنتیکی. سندرم X شکننده و اسکلروز توبروس هر دو با نرخ بالاتر اوتیسم مرتبط هستند.
تولد زودرس. کودکان با وزن کم هنگام تولد ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری باشند.
عدم تعادل شیمیایی و متابولیک. اختلال در هورمون ها یا مواد شیمیایی ممکن است رشد مغز را مختل کند که می تواند منجر به تغییراتی در نواحی مغز مرتبط با اوتیسم شود.

واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند.

در سال ۱۹۹۸، یک مطالعه بحث برانگیز ارتباط بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) را پیشنهاد کرد. با این حال، تحقیقات بیشتر این گزارش را رد کرد. در واقع، محققانی که در سال ۱۹۹۸ انجام دادند، آن را در سال ۲۰۱۰ پس گرفتند.

اوتیسم غیرحرفه ای چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص اوتیسم غیرحرفه ای یک فرآیند چند مرحله ای است.

یک متخصص اطفال ممکن است اولین متخصص مراقبت های بهداشتی باشد که کودک را از نظر ASD غربال می کند. والدین، با مشاهده علائم غیرمنتظره مانند عدم صحبت کردن، ممکن است نگرانی های خود را به پزشک کودک خود بیاورند.

متخصص پزشکی ممکن است آزمایش های مختلفی را درخواست کند که می تواند به رد سایر علل احتمالی کمک کند. این شامل:

یک معاینه فیزیکی
آزمایش خون
تست های تصویربرداری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن

برخی از متخصصان اطفال ممکن است کودکان را به یک متخصص اطفال رشدی-رفتاری ارجاع دهند. این پزشکان در درمان بیماری هایی مانند اوتیسم تخصص دارند.

این متخصص پزشکی ممکن است آزمایش‌ها و گزارش‌های اضافی را درخواست کند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

شرح حال کامل پزشکی برای کودک و والدین
مروری بر بارداری مادر و هر گونه عوارض یا مسائلی که در طول آن ایجاد شده است
شکستگی جراحی ها، بستری شدن در بیمارستان، یا درمان های پزشکی که کودک از بدو تولد داشته است

در نهایت، ممکن است از آزمایش‌های اختصاصی اوتیسم برای تأیید تشخیص استفاده شود. چندین تست، از جمله برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم، ویرایش دوم (ADOS-2) و مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام، ویرایش سوم (GARS-3) را می توان برای کودکان غیرحرفه ای استفاده کرد.

این آزمایش ها به متخصصان مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا تعیین کنند که آیا یک کودک معیارهای اوتیسم را دارد یا خیر.

جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید!۰۹۰۱۱۱۲۲۵۲۲–۰۹۰۲۲۸۶۰۹۳۶

علائم اولیه اوتیسم چیست؟

بر اساس تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۰۷، حدود ۳۰ تا ۳۸ درصد از والدین کودکان اوتیستیک گزارش می دهند که اولین بار قبل از اولین تولد فرزند خود متوجه علائم شده اند. اکثریت – حدود ۸۰ درصد – علائم را در ۲۴ ماهگی مشاهده کردند.

علائم اولیه اوتیسم عبارتند از:

تا ۱۲ ماهگی به نام آنها پاسخ نداده است
در ۱۲ ماهگی با والدین خود غرغر نمی کنند یا نمی خندند
عدم اشاره به اشیاء مورد علاقه در سن ۱۴ ماهگی
بازی نکردن وانمود کردن در ۱۸ ماهگی
اجتناب از تماس چشمی یا ترجیح دادن به تنهایی
نرسیدن به نقاط عطف رشد برای گفتار و زبان
تکرار کلمات یا عبارات بارها و بارها
از تغییرات جزئی در برنامه خود ناراحت می شوند
تکان دادن دست یا تکان دادن بدن برای راحتی

گزینه های پشتیبانی چیست؟

حمایت از اوتیسم بر درمان ها و مداخلات رفتاری متمرکز است که به فرد کمک می کند تا بر سخت ترین علائم و تاخیرهای رشدی غلبه کند.

کودکانی که صحبت نمی‌کنند، احتمالاً وقتی یاد می‌گیرند با دیگران ارتباط برقرار کنند، به کمک روزانه نیاز دارند. درمان‌های کودکان غیرحرفه‌ای بر کمک به آنها برای توسعه مهارت‌های زبانی و ارتباطی تمرکز دارد. در صورت امکان، متخصصان مراقبت های بهداشتی نیز ممکن است سعی کنند مهارت های گفتاری را ایجاد کنند.

حمایت از اوتیسم غیرحرفه ای ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مداخلات آموزشی کودکان اوتیستیک اغلب به جلسات بسیار ساختارمند و فشرده که رفتارهای مهارت محور را آموزش می دهند، به خوبی پاسخ می دهند. این برنامه ها به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی و مهارت های زبانی را بیاموزند و در عین حال روی آموزش و توسعه نیز کار کنند.

دارو. هیچ دارویی به طور خاص برای اوتیسم وجود ندارد، اما برخی داروها ممکن است برای برخی شرایط و علائم مرتبط مفید باشند. این شامل اضطراب، افسردگی و اختلال شخصیت وسواسی جبری است. به همین ترتیب، داروهای ضد روان پریشی ممکن است به مشکلات رفتاری شدید کمک کنند، و داروهای ADHD ممکن است به کاهش رفتارهای تکانشی و بیش فعالی کمک کنند.

مشاوره خانواده. والدین و خواهر و برادر یک کودک اوتیسمی می توانند از درمان یک به یک بهره مند شوند. این جلسات می تواند به شما کمک کند تا با چالش های اوتیسم غیرحرفه ای کنار بیایید.

چشم انداز افراد ناگفته چیست؟

کارهای زیادی برای یافتن انواع حمایت مناسب برای اوتیسم انجام شده است. مداخله زودهنگام بهترین راه برای کمک به هر کودکی است که بیشترین شانس را برای موفقیت در آینده داشته باشد.

اگر مشکوک هستید که کودک شما علائم اولیه اوتیسم را نشان می دهد، فوراً با پزشک اطفال او صحبت کنید. اگر احساس نمی کنید که نگرانی های شما جدی گرفته می شود، نظر دوم را در نظر بگیرید.

اوایل دوران کودکی زمان تغییرات بزرگی است، اما هر کودکی که از نظر مراحل رشد شروع به پسرفت کند، باید توسط یک متخصص دیده شود. به این ترتیب، در صورت لزوم، پشتیبانی می‌تواند فوراً در محل قرار گیرد.