کنترل علائم اسکیزوفرنی

کنترل علائم اسکیزوفرنی

تشخیص داده شدن اسکیزوفرنی در یک شخص می تواند زندگی او را متحول کند. ممکن است فرد از لحاظ عاطفی بهم بریزد و کنترل کردن عواطف برایش سخت باشد. در بسیاری از افراد توانایی های طبیعی فرد تحت تاثیر قرار می گیرد و زندگی او از روال عادی خارج می شود. از آنجایی که اسکیزوفرنی درمان قطعی ندارد و ممکن است در مقاطع دیگر زندگی بازگردد، کنترل علائم اسکیزوفرنی بسیار مهم می باشد.

علی رغم اخبار متفاوتی که درباره بیماری اسکیزوفرنی در میان اطرافیان خود می شونید، باید بگوییم که از لحاظ علمی شرایط بسیار امیدوار کننده تر می باشد و تا حد زیادی می توان این بیماری را کنترل کرد. به شرطی که خود فرد و اطرافیان به این مسئله به طور جدی بپردازند و خودشان نیز بخواهند که علائم آن را کنترل کنند.

از آنجایی که اسکیزوفرنی یک بیماری اپیزودیک می باشد، در طول دوره های مختلفی که علائم این بیماری عود می کند شخص می تواند با انجام دادن کارهایی به خود کمک کند تا آن دوره از بیماری را پشت سر بگذارد. تشخیص بیماری اسکیزوفرنی در یک فرد همیشه به معنی بدتر شدن علائم و در نهایت بستری شدن در بیمارستان نمی باشد. بطوری که بیشتر کسانی که در بیمارستان بخاطر این بیماری بستری می شوند به این علت است که در کنترل علائم اسکیزوفرنی عملکرد خوبی نداشته اند و حالا مجبور هستند که مراقبت های بیمارستانی را دریافت کنند.

اکثر کسانی که به این بیماری مبتلا هستند با گذشت زمان بهتر می شوند نه بدتر! از میان هر پنج نفری که به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند:

یک نفر با گذشت پنج سال از پیدا شدن اولین نشانه بهتر می شود بطوری که هیچ علامتی از بیماری وجود نخواهد داشت.

بهبود اسکیزوفرنی به چه معنا است؟

از آنجایی که بیماری اسکیزوفرنی یک بیماری است که در طول عمر همراه فرد خواهد بود. بازیابی و بهبود به معنی از بین رفتن کامل علائم به صورت مادام العمر نخواهد بود. بلکه به این معنی است که شخص یاد گرفته است چگونه علائم اسکیزوفرنی را در خود کنترل کند. برقراری حمایتی که نیاز دارید، کمک کردن به خودتان و آگاهی از بیماری در این مسیر می تواند به شما کمک کند.

یک برنامه درمانی شامل دارودرمانی، کمک به خود و استفاده از خدمات تراپی می باشد.

دانستن حقایق اسکیزوفرنی

اولین قدم در کنترل علائم اسکیزوفرنی دانستن حقایق این بیماری می باشد. متاسفانه در میان عوام مردم، این بیماری نمود بدی دارد. در صورتی که بدین گونه نیست و حقایق علمی مطالب متفاوتی را به ما می گویند.

می توانید یک زندگی رو به پیشرفت داشته باشید.

با یک درمان درست، بیشتر افراد درگیر اسکیزوفرنی می توانند یک زندگی شاد و یک رابطه خوب با اطرافیان خود داشته باشند. داشتن شغل، دنبال کردن آرزوهایشان و موارد دیگر چیزی نیست که اسکیزوفرنی از آنها بگیرد.

ابتلا به اسکیزوفرنی به معنای بستری شدن در بیمارستان نیست

اگر درمان به موقع و درست باشد و شخص به درمان پایبند باشد، نیازی نیست که در بیمارستان بستری شود.

بیشتر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی رو به بهبودی می باشند.

بسیاری افراد مبتلا به این بیماری بعد از مدتی به زندگی نرمال خود برمیگردند. تا حدی که دیگر هیچگونه از علائم این بیماری را نخواهند داشت. اهمیتی ندارد که شرایط شما چقدر سخت است، همیشه راه امیدی وجود دارد.

قدم اول: پایبند به درمان باشید

هرچقدر زودتر بیماری در شما تشخیص داده شود و درمان شما به صورت تخصصی و درست آغاز شود، شانس شما برای رهایی از علائم بیماری بیشتر خواهد شد. بنابراین اگر به وجود علائم اسکیزوفرنی در یکی از اطرافیان خود شک دارید، بهتر است هرچه سریعتر اقدام کنید.

درمان موفق اسکیزوفرنی به عوامل مختلفی بستگی دارد. استفاده از داروها به تنهایی کارساز نخواهد بود. مهم است که خودتان نیز درباره بیماری اطلاعات کسب کنید. برای این کار بهتر است با یک روانشناس و یا متخصص روانپزشک صحبت کنید. قرار گرفتن در میان کسانی که شما را دوست دارند و از شما حمایت می کنند، استفاده از خدمات پزشکی و روانپزشکی مناسب، افزودن آگاهی چیزی نیست که باعث از بین رفتن بیماری شما شود،  اما می تواند در کنترل کردن میزان علائم به شما کمک کند. وقتی که اطرافیان شما از شما حمایت کنند، احساس امنیت عاطفی می کنید و می توانید در یک محیط حمایتگر به درمان خود ادامه دهید. میزان نا امیدی کاهش پیدا می کند و امید به زندگی در شما بیشتر می شود. در نهایت هرچقدر که وضع روحی شما بهتر شود، دکتر میزان داروهای شما را کمتر خواهد کرد.

درمان اسکیزوفرنی باید به صورت شخصی سازی شده باشد. این را متخصص می داند و برای شما با توجه به شرایطتان درمان را تجویز می کند. برنامه درمانی هر شخص متفاوت خواهد بود. چیزی که مهم است این است که به معالج خود اعتماد کنید و برنامه درمانی را تکمیل کنید.

دیدگاه شما به اسکیزوفرنی بسیار مهم است.

بیماری خود را قبول کنید

اولین قدم برای درمان این است که بپزیرید بیمار هستید. نباید نسبت به تشخیص این بیماری گارد داشته باشید. باید بدانید که قرار است از این به بعد سبک زندگی شما متفاوت باشد ولی این موضوع قرار نیست که جلوی اهداف شما را بگیرد.

از بیماری خود تابو نسازید

بسیاری از ترس ها درباره بیماری اسکیزوفرنی مبتنی بر واقعیت نیستند. بیماری خود را جدی بگیرید ولی درباره آن افسانه نسازید. سعی کنید در میان کسانی حضور پیدا کنید که درک صحیحی از شخصیت شما فارغ از بیماری تان دارند.

با پزشک خود در تماس باشید.

زمانی که مداوم با پزشک خود در تماس هستید به برنامه درمانی خود کمک می کنید. پزشک با ارزیابی مداوم شرایط شما می تواند در تجویز داروها و درمان های مختلف دقیق تر عمل کند و مسیر شما را برای بهبودی کوتاه تر و هموارتر کند.

به دنبال راه هایی برای کمک به خودتان باشید.

تنها به دارودرمانی اکتفا نکنید. سعی کنید از راه های مختلف مانند مشاوره روانشناسی و راه های این چنینی کمک بگیرید. تراپی های حمایتگر می توانند به شما بیاموزند که چطور باید با این حادثه برخورد کنید و آن را بپذیرید. در کنترل برخی علائم همانند صداهای درون سر تراپی می تواند بسیار موثر واقع شود.

اهدافتان را فراموش نکنید!

قرار نیست که اسکیزوفرنی شما را از مسیر زندگی تان خارج کند. هنوز هم می توانید تمامی کارهایی که از قبل برنامه ریزی کرده بودید انجام دهید.

قدم دوم: فعال باشید

منظور از فعال بودن، فعال بودن جسمی است. به ورزش روی بیاورید. تحقیقات نشان داده است فعالیت فیزیکی می تواند در کنترل علائم بیماری به شما کمک کند. درست است که علائم اسکیزوفرنی همراه شما است. اما فعالیت فیزیکی می تواند فوایدی را به همراه داشته باشد که در کنترل علائم موثر است. زمانی که ورزش می کنید بهتر می توانید تمرکز کنید و هم چنین میزان انرژی تان در طول روز بیشتر خواهد بود. از طرفی دیگر وقتی در طول روز خودتان را خسته می کنید در شب خواب بهتری نیز خواهید داشت.

نیازی نیست که حتما یک فعالیت ورزشی را به طور حرفه ای دنبال کنید و یا به باشگاه بروید. همین که میزان فعالیت خود را نسبت به قبل بیشتر کنید کافی است. بطور مثال انجام دادن ۳۰ دقیقه پیاده روی منظم روزانه به شما می تواند بسیار کمک کند. فعالیت هایی که به صورت موزون هستند همانند رقص که دست ها و پاهایتان را درگیر می کنن می توانند به شدت در هماهنگی عصب و عضله موثر باشند. به جای اینکه بر روی افکارتان تمرکز کنید باید بر روی بدنتان و اینکه چه حسی دارید تمرکز کنید.

قدم سوم: به دنبال حمایت چهره به چهره باشید.

ارتباط چهره به چهره با دیگران موثرترین روش برای کاهش استرس و کنترل علائم عصبی می باشد. از آنجایی که استرس می تواند علائم اسکیزوفرنی را فعال کند، بنابراین شخص بیمار باید هرچه بیشتر از استرس دوری کند. به دنبال کسی باشید که بتوانید بطور منظم او را ببینید، این شخص می تواند مادرتان باشد و یا یک شریک عاطفی و یا یک دوست قدیمی. زمانی که کسانی که شما را دوست دارند در روند درمان شما شریک می شوند تفاوت عمده ای ایجاد می شود. شاید فکر کنید که باید مستقل از دیگران با این بیماری بجنگید اما باید بدانید که دیگران قرار نیست استقلال شما را از شما سلب کنند.

کنترل علائم اسکیزوفرنی

قدم چهارم: نقش داروها را درک کنید.

قطعا زمانی که تشخیص اسکیزوفرنی در شما داده می شود، پزشک دارودرمانی را شروع می کند. دو گروه اصلی در درمان این بیماری دسته داروهای تیپیکال و آتیپیکال ضدجنون ها هستند. در هنگام استفاده از داروها باید به دو نکته زیر دقت کنید.

دارو قرار نیست که به تنهایی شما را درمان کند.

داروهای ضدجنون علائم بیماری شما را کاهش می دهد. علائمی مانند توهم، صداهایی که می شونید و اختلالات تفکر همگی می توانند با دارو بهتر شوند. اما اینگونه داروها در حل کردن مشکلاتی مانند نداشتن انگیزه، فشارهای عاطفی و مشکلاتی که در ارتباطات بین فردی برای شما رخ می دهد نقش چندانی را ایفا نمی کنند.

عوارض جانبی داروها را نادیده نگیرید.

داروهای اسکیزوفرنی می توانند عوارض ناخواسته زیادی داشته باشند.

  • افزایش وزن
  • نداشتن انرژی
  • حرکات غیرارادی
  • اختلالات جنسی

از عوارض این داروها می باشند. با دکتر خود در این باره صحبت کنید. قرار نیست به دلیل اسکیزوفرنی کیفیت زندگی شما تحت تاثیر قرار گیرد.

نتیجه گیری

همانطور که در ابتدا گفتیم، اسکیزوفرنی همانند بیشتر بیماری های روان یک بیماری اپیزودیک می باشد و بطور کلی درمان قطعی ای برای آن وجود ندارد. از این جهت کنترل علائم بیماری بسیار مهم می باشد. قبول کردن بیماری و پایبندی به درمان نقش اساسی را در بهبود فرد بازی می کنند. از این جهت باید راهکارهایی که در این مقاله گفته شد جدی گرفته شوند تا کمترین علائم را شخص احساس کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *